Trend smanjenja broja gazdinstava sve uočljiviji najviše u Vojvodini – Veći posedi i digitalizacija krate spisak
Sa privatizacijom i primenom savremenih tehnologija i mehanizacije selo se sve više deli na velike i male proizvođače.
Na osnovu podataka Republičkog zavoda za statistiku, u prvom ovogodišnjem kvartalu broj registrovanih individualnih poljoprivrednika smanjen je za 4.485 lica, odnosno za 8,1% u odnosu na isti period lane. Za bolje poznavaoce prilika u poljoprivredi, to i nije veliko iznenađenje. Posebno što su na trend opadanja broja poljoprivrednih gazdinstava ukazali i podaci decembarskog Popisa poljoprivrede, obzirom na to da ih je popisano manje u odnosu na 2018 godinu.
Od ukupno 508.365 poljoprivrednih gazdinstava u Srbiji, najveći pad zabeležen je u gradu Beogradu, 12,4% a najmanji u regionu Šumadije i zapadne Srbije 7,5%. Statistika je statistika aktuelni Trend kretanja u poljoprivredi otvara pitanja Zbog čega je sve manje zainteresovanih u agraru.
Agroanalitičar Žarko Galetin ističe da manji broj registrovanih individualnih poljoprivrednika s jedne strane oslikava „tehničko” a druge suštinsko stanje u poljoprivredi.
Činjenica je da Ministarstvo poljoprivrede kroz implementaciju e-Agrara „čisti” registar poljoprivrednih gazdinstava pa je fiktivnih sve manje i ne ostvaruju prava na subvencije.
S druge strane, ima dosta toga u poljoprivredi što demotiviše poljoprivrednike i čini da odustaju od ove delatnosti posebno one koji su hteli da preko podela gazdinstava u okviru jedne porodice dobiju podsticaje. Kao uzrok manjka broja gazdinstava vidim i trend ukrupljavanja poljoprivrednih površina posebno u Vojvodini isto tako primetan je i rast površina zemlje po jednom gazdinstvu s obzirom na to da staračka domaćinstva nestaju a njihovu zemlju kroz kupovinu ili zakup uzimaju imućnilji poljoprivrednici
Pored ovih Galetin dodaje da je još jedan ne zanemarljiv razlog to što ljudi ne vide svoju perspektivu u ostanku na zemlji.
Da bi se ušlo u ozbiljan biznis u poljoprivredi potrebna su značajna sredstva za kupovinu minimum 30 do 40 haktara zemlje ne računajući pride još i nabavku mehanizacije koja je dosta skupa kaže Galetin.
Fakat da nam je selo danas takvo kakvo jeste raslojeno. Sa ukrupljavanjem poseda privatizacijom, kao i razvojem savremenih tehnologija i mehanizacije, selo je podeljeno na velike i male proizvođače. Mladi u seoskim sredinama, u eri digitalizacije, ne doživljavaju sebe kao klasičnog poljoprivrednika kao pre 30 – 40 godina. Ta vremena su prošla a većina onih sa malim posedima nije za to da se bavi klasičnom poljoprivredom već da negde radi ima redovnu platu a da se naseli selu dopunski bavi nečim novim (pčelarstvo, proizvodnja specifičnih sireva, lekovitog i aromatičnog bilja negovanje starih zanata etno i ruralni turizam itd).
Izvor: Poljoprivrednik novine
